چقدر درس بخونم :/ همش دارم درس میخونم از بچه گی تا حالا 

تازه به سرم زده بود برم یه لیسانس پرستاریم بگیرم 

الان تو پروپزالم موندم دارم با خودم این شعر رو میخونم 

چرا عاقل کند کاری که یوسف گمگشده باز اید به کنعان گوه مخور :/ 

اوووووووووووف 

این فوق هم همش دردسر برا من :/ 

اوووووووووف تموم شو درس 

تموم شو 

اقا من نشسته بودم گوشه خونه یه گاهی زبان میخوندم اما درگیرم نبودم راحت خوب 

اومدیم این ارشد کوفتی از اون ور اون مریم که زد ناکارمون کرد از این ورم این پروپزال و پایان نامه :/ 

اخه چرا عاقل کند کاری ؟

من اولش ترسیده بودم

ترس فلجم کرده بود

و کماکان فکر می کردم که دیگر هیچوقت زندگی نخواهم کرد

بدون داشتن تو در کنار خودم

اما من شبای زیادی رو سر کردم

با این فکر که تو چطور در مورد من چه اشتباهی کردی

من قوی و بزرگ شدم

من یاد گرفتم چطوری ادامه بدم

حالا من سرم را بالا میگیرم

و تو من را میبینی

یک آدم جدید

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی
چای می ریزم برایت، توی فنجانی که نیست

باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است
باز می خندم که خیلی، گرچه می دانی که نیست

شعر می خوانم برایت، واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم ، توی گلدانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت، می شود آیا کمی
دستهایم را بگیری ، بین دستانی که نیست

روزی میرسد که مرا نمیبینی 
ولی میدانم حتی سراغم را نمیگیری
 نمیپرسی اسمم چه بود؟ 
نمیپرسی چرا امد و چرا رفت؟
 با اینهمه لحظه ی اخر که میرسد دلم طاقت نمیاورد
 من در خودم دور از چشم تو فرو میریزم
 مثل دیواری که همه به ان تکیه دادند ولی هیچ تکیه گاهی نداشت
 میمیرم مثل اه فرهاد کوهکن و مثل اشک پرسوز مجنون 
اری میدانم روزی میرسد که بی تفاوت از کنارم میگذری 
وحتی وقتی شماره ات را میگیرم میگویی "شما؟" 
و میدانم سالها ان "شما" لالایی شبهایم میشود
 وقتی در اتاقم منزوی نشسته ام
 و خاطره هایمان را یک به یک مرور میکنم 
به سادگی روح از تنم جدا میشود 
و مرگمم فرا میرسد
 می بینی اخرش هم پای قولم ماندم
 گفتم که عاشق میمانم و عاشق میمیرم 
شاید خنده دار باشد داستان گریه دار دلم
 شاید حتی عاشقان هم به عشق یک طرفه ام بخندند 
اما مطمئنم همه به اینکه من سال ها چهره زیبای تورا در ذهنم نگه داشتم غبطه میخورند